Psychodeliki to grupa materiałów psychoaktywnych, jakie generują metamorfozy w percepcji, nastroju i świadomości. Należą do nich m.in. LSD, psylocybina, DMT, meskalina i ketamina. Ich działanie polega na wpływie na funkcjonowanie systemu nerwowego, w szczególności na receptorach serotoninowych. Psychodeliki są w wielu przypadkach kojarzone z ruchem hipisowskim oraz subkulturami z lat 60. XX wieku, przecież ich aplikacja w zamiarach terapeutycznych rozpoczęło się już w latach 50. XX wieku.
W ostatnich latach, zapał psychodelikami powiększyło się w związku z pojawieniem się badań naukowych, jakie sugerują, iż mogą one mieć potencjalne zastosowanie w terapii niektórych zaburzeń mentalnych, takich jak chandra, lęk czy PTSD – Amanita Muscaria. Psychodeliki, w przeciwieństwie do innych substancji psychoaktywnych, nie prowadzą do uzależnienia oraz nie są trujące dla układu w dawkach terapeutycznych. Ich stosowanie potrzebuje jednakże ostrożności i stosownej opieki medycznej, ze względu na ewentualne niepożądane skutki uboczne, takie jak lęk, dezorientacja, a w krańcowych przypadkach nawet psychozy.
Terapia psychodeliczna, zwana też psychoterapią z funkcją surowców psychodelicznych, polega na podaniu pacjentowi psychodeliku w pilnowanych przesłankach klinicznych, pod opieką obeznanych terapeutów. W trakcie terapii pacjent zaznaje burzliwe eksperiencje, które mogą wesprzeć mu w leczeniu zakłóceń mentalnych poprzez zwiększenie jego świadomości, otwarcie się na nowe perspektywy i wariację rodzaju myślenia.
+Artykuł Sponsorowany+
